Głaskanie psa po głowie to czynność, którą większość opiekunów wykonuje odruchowo, nie zastanawiając się nad tym, jak odbiera to pies. Głowa psa jest najbliżej naszych rąk, dlatego często tam lądują dłonie, ale nie oznacza to, że tak powinno być. Dla ludzi położenie dłoni na głowie może być naturalnym gestem czułości, jednak psy postrzegają go inaczej.

​

Głowa psa to obszar bardzo wrażliwy. Kiedy nachylamy się nad pupilem i sięgamy dłonią do głowy, pies często nie czuje się pewnie i może odebrać taki gest jako naruszenie komfortowej przestrzeni. Zdarza się, że psy odwracają głowę, mrużą oczy, oblizują się lub robią unik – to subtelne sygnały dyskomfortu, które wielu opiekunów przeocza.

​

Niektóre psy, mimo że nie czują się komfortowo, będą biernie poddawać się dotykowi po głowie. Może to wyglądać jak akceptacja, ale często jest to zachowanie uległe – pies „zamiera”, opuszcza uszy, unika kontaktu wzrokowego. Nie należy tego mylić z przyjemnością czy nagrodą. 

Jedną z najważniejszych zasad szkolenia psa jest motywacja i budują ją nagrody. Dotyk i głaskanie jest jedną z form nagrody socjalnej w szkoleniu psa i ważne jest, aby nie była odbierana negatywnie. Nagroda powinna wzmacniać zachowanie i budować pozytywne skojarzenia. Jeśli po wykonanym zadaniu nagradzamy psa głaskaniem po głowie, a on tego nie lubi – efekt może być odwrotny do zamierzonego. Zamiast radości i zachęty do współpracy pojawia się frustracja, unikanie albo uległość. Jeśli chcemy, by dotyk był prawdziwą nagrodą socjalną, musi być dla psa źródłem przyjemności – inaczej staje się karą.

​

Każdy pies jest inny, dlatego warto sprawdzić, w których miejscach dotyk sprawia mu radość. Zwróć też uwagę na swoją postawę: nachylanie się nad psem może być odebrane jako osaczenie.

Oczywiście nie oznacza to, że pies nie lubi naszej bliskości w ogóle. Po prostu większość psów ceni sobie dotyk w innych miejscach niż czubek głowy, oczy i uszy – pod brodą, po bokach szyi i łopatkach, na klatce piersiowej czy wzdłuż grzbietu do nasady ogona.

 Obserwuj reakcje psa: jeśli dąży do kontaktu, rozluźnia się i sam podstawia się pod dłoń – to znak, że dotyk jest nagrodą. Jeżeli się odsuwa, napina lub zastyga, warto przerwać i pozwolić psu odejść.

Pamiętaj, że prawdziwa więź z psem powstaje, gdy pozwalamy mu decydować o kontakcie i szanujemy jego granice. To dzięki temu, każdy gest bliskości staje się świadomą nagrodą, a wspólna relacja pełna jest zaufania i wzajemnego szacunku.